Zmarł, nie mogąc się wydostać. Mężczyzna, którego ciało odnaleziono pod koniec czerwca w dużej zamrażarce, ukrył się w niej, chowając przed policją, wynika ze wstępnych ustaleń
W związku z tym, pozwoliłem sobie na zgarnięcie do jednego worka schematów, które przewijają się przez prawie każdy horror, odbierając przyjemność z seansu. Poznajcie Top 15 najbardziej irytujących motywów w horrorach. 15. Krew w kranie, basenie, umywalce, wannie Generalnie zasada jest taka, że tam gdzie jest pojemnik z wodą, można być na 90% pewnym, że pojawi się w nim krew. Na basenie pod prysznicem, w umywalce i w wannie w domu, w pękniętej rurze, musi pojawić się krew, jako zwiastun czegoś niewyobrażalnie złego. 14. Bohaterowie horrorów to idioci Idioci, kretyni, półgłówki, którzy nie umieją wyciągać logicznych wniosków, nie dostrzegają oczywistych rzeczy i nie potrafią nawet powstrzymać swojej chuci podczas, gdy blisko nich grasuje morderca. Niektórych nachodzi także ogromna chęć na wzięcie prysznica (gdy już wiadomo, że jest źle i niebezpiecznie) albo zamówienie pizzy. Jeżeli już nawet morderca dosięgnie swoją ofiarę i coś jej odkroi, to ta zamiast udawać nieboszczyka, drze się w niebogłosy, zwracając na siebie uwagę mordercy… Równie irytujące są sceny, gdy psychopata torturuje kogoś, a ofiara zadaje w tym czasie typowe pytania „po co to robisz?”, „nie musisz tego robić, prawda?”. Ech, oni się nigdy nie nauczą, tak jakby sami nigdy nie oglądali żadnego horroru. 13. Zwycięzca może być tylko jeden… albo żaden Biorąc pod uwagę wcześniejszą uwagę, trudno znaleźć bohatera na tyle inteligentnego, aby ten potrafił przeżyć. Summa summarum, taki protagonista może być tylko jeden i to też nie zawsze. Tak czy siak, bohater, któremu uda się dotrwać do końca, musi wyróżniać się na tle reszty bezmyślnych owiec inteligencją na poziomie normalnych ludzi (zbyt mądrzy giną równie szybko, co ci najgłupsi) oraz głębokimi przeżyciami wewnętrznymi i własną historią, którą trzeba widzom opowiedzieć. Dodatkowo, nie może on/ona ćpać, być za bardzo porywczy i powinien mieć dobre serce (ale bez przesady). Jeżeli taka osoba nie występuje w filmie, to oznacza, że horror daje nam świetnego antybohatera (jak Jason, Freddie czy Pinhead), któremu kibicujemy, aby powybijał na planie wszystkich Zwykle, tym jedynym przeżywającym bohaterem jest kobieta. Najwyraźniej mężczyźni w horrorach są płcią słabszą. 12. Czarnoskórzy giną pierwsi, potem Azjaci, a na końcu biali Horrory to namacalny przykład hollywoodzkiego rasizmu. Ile horrorów potraficie wymienić, w których czarnoskóry bohater (zwykle Afroamerykanin) dożywa do końca? Wyjątki można policzyć na palcach jednej ręki, a najsłynniejszym przykładem są filmy Romero, czyli „Noc Żywych Trupów” (1968) i „Świt Żywych Trupów” (1978). Jeżeli mamy do czynienia z filmem z USA, Azjaci też długo nie pożyją – no chyba, że oglądamy film koreański, japoński czy tajski. Na końcu listy do zabicia są biali, ale żeby sprawiedliwości stało się zadość, biali giną w największych ilościach. To jednak nie koniec stereotypów, czarnoskóry bohater jest zwykle osiłkiem (ale w miarę rozsądnym), Azjata przewrażliwionym nerdem, a biali są cyniczni, cwaniaczkowaci i zawsze prowokują swojego oprawcę. 11. Nikt nie smaruje nawiasów w drzwiach Jak to jest, że nikomu w domu/mieszkaniu nie przeszkadzają skrzypiące drzwi? Czy wy bylibyście w stanie wytrzymać skrzypienie drzwi na okrągło? Czy może jest tak, że drzwi skrzypią tylko i wyłącznie wtedy, gdy morderca albo demon wchodzi do pokoju? To samo tyczy się szaf, szafek i wszystkiego, co posiada zawiasy. Pomijam już fakt, że gdy skrzypią drzwi, większość ofiar z zaciekawieniem przygląda się im, zamiast uciekać, gdzie pieprz rośnie. 10. Przywitanie = zawał serca W realnym świecie, gdy ktoś chce się przywitać, zwykle woła z daleka, potem podchodzi i ściska dłoń albo się przytula, ale nie w horrorach. Tutaj przyjaciela, żonę, matkę, chłopaka, dziewczynę, psa i sąsiada trzeba powitać zachodząc od tyłu, pukając w ramię, albo czekać aż osoba , odwróci się w niespodziewanym momencie. 9. Opętanie O tak, sam wątek opętania jest dla mnie idiotyczny i bez sensu. Załóżmy, że Diabeł/Szatan/Lucyfer naprawdę istnieje i rządzi piekłem wraz ze swoimi pobratymcami, upadłymi aniołami. I teraz najważniejsza kwestia – dlaczego demony wychodzą z piekła i opętują ludzi? Potężne istoty, stworzone przez Boga muszą wychodzić na (metaforyczną) powierzchnię i bawić się w kotka i myszkę z ofiarą i księdzem? Dlaczego po prostu nie zabiorą jakiejś duszyczki do siebie i koniec, po co ta szopka? W zasadzie po co im w ogóle opętanie, przecież na świecie jest tylu złych ludzi, że w piekle na pewno kończą się powoli miejsca, więc o co im chodzi? Chcą pokazać, że istnieją? Przecież to także bez sensu, bo wierzący będą i tak w nie wierzyć a ateiści nie, dlaczego więc od razu nie porwą setek tysięcy ludzi i nie zabiorą ich do piekła? Również jakimś cudem, los chce, że to biedni wierzący padają ofiarą demonów, a ateiści jakoś dobrze się mają. Przypadek? Nie sądzę. 8. Morderca zawsze znajdzie swoją ofiarę Nieważne gdzie się ukryje ofiara, jakich sztuczek dokona, aby się ukryć, na koniec morderca i tak wyciągnie wielgachny nóź, piłę spalinową, maczetę i pociacha ofiarę na kawałeczki. Inną kwestią jest sposób, w jaki bohaterowie uciekają albo chowają się. Ci zawsze wybierają najkrótszą drogę ucieczki i najbardziej oczywistą. Chowają się w szafie, w skrytce, szopie i piwnicy, czyli miejscach, które normalnemu człowiekowi nigdy nie przyszłyby do głowy. 7. Lustro Dopóki ofiara nie spojrzy w lustro, w pomieszczeniu (zwykle łazience) nic nie ma. Jeżeli jednak dojdzie do spojrzenia w lustro, wtedy los bohatera jest przesądzony. Duch, zjawa, moderca, diabeł, zombie, klown, te istoty bardzo lubią pokazywać się ofiarom w lustrze. Dlaczego? Bo to najtańszy efekt zaskoczenia dla nieprzygotowanego widza. 6. Uciekają na wprost, nigdy zygzakiem, nigdy w teren trudnodostępny O rany, jakież to jest irytujące. Kto z was będąc ścigany przez samochód biegłby na wprost, tuż przed samochodem? No nikt! Zwykle taka sytuacja w filmie, ma miejsce na drodze przebiegającej przez las, a ofiara zamiast skręcić w drzewa, na skały, w błoto, w piach, w teren, który pokonać może tylko samochód z podwyższonym zawieszeniem, wybiera drogę na wprost swojego potencjalnego zabójcy, a do tego zawsze, ZAWSZE się potyka i upada. Tak jakby każdy instynkt samozachowawczy nagle przestał istnieć, a ofiara zaczęła myśleć, że jest szybsza niż Usain Bolt. Bezsensu. Najgłupsze są jednak sytuacje, gdy ofiara ucieka ile sił w nogach, gna na złamanie karku, a morderca – idąc spokojnym spacerkiem – i tak dostaje ją w swoje łapska. 5. Po co uciekać z opętanego domu? Jeden z moich ulubionych motywów, wiecznie powtarzających się, często usprawiedliwianych przez brak funduszy albo fakt, że duch/demon i tak znajdzie swoją ofiarę, nieważne dokąd by się udała. Ale wiecie co? Na ich miejscu miałbym głęboko gdzieś zapewnienia kapłana czy medium o tym, że demon uda się za nami. Po prostu wyjechałbym jak najdalej, do cioci w Ugandzie, która sypia w namiocie. Czy demon mógłby mnie nawiedzić w namiocie? Pozostaje jeszcze kwestia pieniędzy, ale czy to naprawdę ma aż takie znaczenie, gdy wiadomo, że „coś” chce nas zabić, wessać naszą duszę? Odwiedzam przyjaciół, najbliższy bank i pożyczam chociażby na zakup przyczepy kempingowej, byle dalej od opętanego domu! 4. W ludzkich żyłach płynie 500 litrów krwi Jeżeli oglądamy jakiś slasher, możemy być pewni, że posoki będzie dużo, bardzo dużo. Krew będzie wyciekać z otworów ludzkich w większych ilościach, niż spirytus w Polmosie, ale nawet to nie jest najgorsze. Jakimś cudem w horrorach każdy wie jak złamać komuś kark, po dźgnięciu nożem krwawi się z ust, kości łamią się jak zapałki, czaszkę rozwala się jednym uderzeniem piąchy, flaki muszą się pruć na zewnątrz jak nitka w koszuli, a przy tym ofiara – której dotyczą te „dolegliwości” - zwykle przeżywa śmiertelne uderzenia i drze się do końca, jakby miało to jej pomóc. 3. Nikt nigdy nikomu nie wierzy W horrorach, żaden przyjaciel, członek rodziny czy nawet zwykły przechodzień, nigdy nie uwierzy komuś, o tym, że atakują zombie, demony czy koleś z maczetą i… to jest strasznie głupie. Rozumiałbym jeszcze reakcje przechodnia, bo przecież mnóstwo świrów grasuje po tym świecie, ale przyjaciel czy rodzice? Tym bardziej, jeśli zwracający się o pomoc jest we krwi i widać, że trzęsie się jak osika? Być może nawet mogło się człowiekowi coś przewidzieć, wiadomo stres codziennego życia, kredyt na głowie, no ale można porozmawiać, spytać się o co chodzi, no ale nie. Lepiej odwrócić się, udać, że nic się nie stało, a póżniej… zarobić siekierą w głowę czy zostać ugryzionym przez zombie. 2. Rzeczy przestają działać, kiedy się ich potrzebuje Samochody nie odpalają, zapalniczki i światła nie włączają się, pistolety się zacinają, piły łańcuchowe przestają działać. Wszystko to, co w normalnym życiu jest bardzo rzadzkie, w horrorach staje się czymś bardzo powszechnym. 1. Zawsze, ale to zawsze pchają palec między drzwi… To uniwersalna zasada każdego horroru, bez którego ten gatunek nie miałby sensu. Oglądając horror zawsze odnoszę wrażenie, że przyszłe ofiary od samego początku po prostu chciały zginąć. A to ułożą jakąś mistyczną kostkę („Hellraiser”), wybiorą się do opętanego domu, lasu („Blair Witch Project”), nie wierzą w porady bardziej doświadczonych ludzi, zgrywają twardzieli, wywołują duchy, albo zrobią dowcip, który się nie udaje, a ofiara tego dowcipu – po kilku latach - staję się psychopatą… Ofiary lubią się również drzeć „jest tu kto?” w pustych pomieszczeniach i chcą zbadać każdy niepokojący hałas, szmer, szept, jakby byli Supermanami, a na wakacje wyjeżdżają do opuszczonej chatki w lesie, bo ludzie zwykle tak właśnie robią.
Mężczyzna w niebieskich kombinezonach budowlanych mierzy odległość z poziomem wody oznacza na ścianie i mierzy je. Video o profesjonalizm, pył, dorosły, naprawa, robi - 264641011
Zestawienie Obecnie mieszkamy u przyjaciół. Chcesz wiedzieć dlaczego? (Jest to prawdziwa historia opisana przez jednego z użytkowników portalu Reddit.) Wprowadziłem się do tego domu około roku temu. Poprzedni właściciel wybudował dom koło 2000 roku, dwa lata temu wyprowadził się do Indii. Zdjęcie przedstawia pokój moich rodziców. I pewnego dnia odkryliśmy to... [Sprawdź co na następnych zdjęciach]. Co to kurde jest?! Ja i mój młodszy brat wściekaliśmy się i ganialiśmy po domu. Popchnąłem go lekko na półkę. Kiedy upadał złapał się za nią... i ukazało się nam to przejście. Do tej pory myśleliśmy, że półka zamontowana jest na stale w ścianie! Pieprzone schody spiralne! Zeszliśmy na dół... choć to chyba nie był najlepszy pomysł. Tak wyglądało to ze szczytu schodów. Prowadziły one do... ściany. Trochę to bez sensu, prawda? Ale nie! Mała przestrzeń, do której dało się wejść (a właściwie wczołgać). Wygląda na pustą, ale kiedy się tam wejdzie... ... to można zobaczyć to. Ktoś mieszkał w naszych ścianach. W NASZYCH ŚCIANACH! To papierki po moich cukierkach z Halloween. Ktoś musiał być w moim pokoju, zabrać je z mojej torby i wrócić tu. Po 30 sekundach od zrobienia tego zdjęcia zdaliśmy sobie sprawę z powagi sytuacji i spierdzieliliśmy stamtąd jak najszybciej. Takie rzeczy znaleźliśmy w tym pomieszczeniu. Pod kocem schowany był jakiś dziwny słoń. Znaleźliśmy też ten dziwny klucz, ale nie mamy pojęcia co może on otwierać! I te cholerne lalki. Te małe pieprzone zabawki naprawdę nas przeraziły. I kolejna. --- Sprawą zajęła się policja, obecnie trwa dochodzenie mające wyjaśnić całą sprawę. Oznacz jako: przeczytane ulubione chcę przeczytać Inne od tego autora Czas czytania: ~1 minuta Wyświetlenia: 138 610 Czas czytania: ~poniżej minuty Wyświetlenia: 72 034 Czas czytania: ~poniżej minuty Wyświetlenia: 533 204 Czas czytania: ~poniżej minuty Wyświetlenia: 311 973 Archiwum Czas czytania: ~2 minuty Wyświetlenia: 6 158 Czas czytania: ~4 minuty Wyświetlenia: 7 274 Czas czytania: ~3 minuty Wyświetlenia: 11 113 Czas czytania: ~5 minut Wyświetlenia: 32 458 Najnowsze i warte uwagi Czas czytania: ~4 minuty Wyświetenia: 24 381 Czas czytania: ~86 minut Wyświetenia: 26 380 Czas czytania: ~4 minuty Wyświetenia: 299 067 Czas czytania: ~8 minut Wyświetenia: 18 573 Czas czytania: ~4 minuty Wyświetenia: 24 713 Czas czytania: ~18 minut Wyświetenia: 20 708 Artykuły i recenzje Czas czytania: ~4 minuty Wyświetlenia: 10 211 Czas czytania: ~2 minuty Wyświetlenia: 24 931 Czas czytania: ~1 minuta Wyświetlenia: 12 840
Jedno jest pewni - niektórzy to mają w życiu ogromnego pecha. Bez wątpienia należy do nich Paul, kierowca ciężarówki, który, by zarobić i utrzymać rodzinę, nie bał się wyjechać do niebezpiecznego Iraku. Nigdy, nawet w najgorszych snach, nie spodziewał się, że tam spotka go koszmar, o jakim nawet nie śniło. Co byś zrobił
W 2003 roku brytyjski reżyser Piers Haggard udzielił wywiadu dla magazynu Fangoria. Mówiąc o swoim filmie Krew na szponach szatana (1971), zastosował termin folk horror. Termin został spopularyzowany dopiero dzięki Markowi Gatissowi, który użył go w swoim trzyczęściowym dokumentalnym miniserialu A History of Horror (2010). Nazwa podgatunku jest nowa, ale nie sam podgatunek, do którego można przypasować wiele klasycznych filmów grozy. Folklor, czyli ludowość, pojawia się w literaturze i kinie od dawna. Motywy, które zadomowiły się w zachodniej popkulturze, wywodzą się często z folkloru wschodnioeuropejskiego. Ważnym składnikiem baśni ludowych jest wiara w demony i siły paranormalne oraz praktyki okultystyczne. Tematyką zajmowali się tacy pisarze, jak: M. R. James, Sheridan Le Fanu, Algernon Blackwood i Arthur Machen. Dwaj ostatni należeli ponoć do Hermetycznego Zakonu Złotego Brzasku, londyńskiego stowarzyszenia zajmującego się ezoteryzmem – alchemią, wróżbiarstwem i sztuką kinie najlepiej sprawdzały się do tego klimaty wiejskie, szczególnie angielska prowincja. I chociaż we wspomnianym filmie Gatissa temat pojawia się w związku z brytyjskim kinem grozy, to nie wydaje mi się dobrym pomysłem stosowanie geograficznych ograniczeń. Bo tu raczej chodzi o prowincjonalne myślenie – wiarę w zabobony, magię, ingerencję sił nadprzyrodzonych – które może występować wszędzie. Mimo iż filmy tego gatunku pokazują ludzką hipokryzję i ciemnotę, trudno mówić o umoralniającym przesłaniu i krytycznym podejściu do przesądów. Bo czasem ignorantem okazuje się ta osoba, która odrzuca irracjonalizm, kpiąc z tych, którzy wierzą w magię. Świat kryje wiele tajemnic – zdają się mówić filmowcy. Odkrycie ich może być dla nas szokiem. Na podobnej zasadzie ignorancję można zarzucić tym widzom, którzy odrzucają fantastykę, szukając w filmach jedynie horrory folklorystyczne też powstają, czego najlepszym przykładem jest Czarownica: Bajka ludowa z Nowej Anglii (2015) Roberta Eggersa. Do mojej dziesiątki ten – znakomity skądinąd – film nie załapał się, bo chciałem zwrócić uwagę na klimatyczne i często niedoceniane produkcje z dawnych lat. Dominuje kino angielskie, co nie powinno być zaskoczeniem, lecz starałem się także spojrzeć na ludowe opowieści nieco szerzej, zachowując przy okazji subiektywizm. Dlatego pominąłem Narzeczoną diabła (1968) Terence’a Fishera i wspomniany na początku film Haggarda, za którymi akurat nie przepadam, mimo iż zaliczane są do czołowych przedstawicieli nurtu. Pominąć należało klasyczne horrory satanistyczne (Dziecko Rosemary, Egzorcysta, Omen), gdyż one nie skupiają się na folklorze, podobnie jak na przykład Wyścig z diabłem (1975) Jacka Starretta, wybuchowa mieszanka road movie, kina akcji, survivalu i klimatów uporządkowane według Noc demona (1957), reż. Jacques Tourneurang. Night of the Demon / amer. Curse of the DemonEkranizacja opowiadania Jamesa Magiczne runy (Casting the Runes) ze zbioru Opowieści starego antykwariusza. Scenarzyści Charles Bennett i Hal E. Chester – na przykładzie dwóch naukowców – zaprezentowali dwa odmienne spojrzenia na świat. Pierwsze spojrzenie to wiedza wyniesiona ze szkoły, czyli odrzucenie tego, co mistyczne, co należy do dziedziny parapsychologii. Drugi punkt widzenia to otwartość na rzeczy niewytłumaczalne, takie, których nauka nie potrafi wyjaśnić. Obaj mężczyźni – profesor Holden i doktor Karswell – są jednak do siebie podobni, obaj potrafią być cyniczni i zadufani w sobie. Dlatego – mimo tej całej intrygi z demonami – wydają się bardzo wiarygodni. Film zyskuje na atrakcyjności także dzięki jasnowłosej Peggy Cummins, której mogłoby nie być, gdyby zdecydowano się na wierną ekranizację książki (bo w opowiadaniu Jamesa takiej postaci nie ma).Podobne wpisyJacques Tourneur chciał tym filmem złożyć hołd nieżyjącemu mentorowi, Valowi Lewtonowi, dla którego nakręcił wybitnie nastrojowy film grozy Ludzie koty (1942). Reżyser nie miał zamiaru pokazywać tytułowego demona, aby osiągnąć podobny efekt, co we wspomnianym klasyku. Jednak producent Hal E. Chester stanowczo się temu sprzeciwił, uznając że widzowie będą rozczarowani, gdy nie zobaczą potwora. Niestety, efekty przygotowano zbyt pośpiesznie i sceny z tytułową bestią rozczarowują. Może więc dobrze, że nie zdecydowano się zrealizować obecnego w pierwowzorze „teatrzyku grozy”, bo przy takim budżecie i takiej technice mogłoby się to nie udać. Potwora pokazano już w jednej z początkowych scen, co wydaje się niezbyt dobrym pomysłem, ale prawdopodobnie zawód byłby większy, gdyby jego wygląd ukrywano aż do finałuReżyseria Tourneura, mistrza kina atmosferycznego (Człowiek z przeszłością), jest bez zarzutu. Ten twórca potrafi zbudować klimatyczne i pełne napięcia sceny zarówno w anturażu nocnym, jak i dziennym. Wśród scen dziennych zwraca uwagę fragment, w którym doktor Karswell chce się popisać magicznymi zdolnościami i wywołuje mały wicher. Wiele nakręconych w latach pięćdziesiątych filmów o potworach pod postacią fantastyki grozy ukrywało jakąś głębszą myśl. Tutaj również wyczuwa się coś więcej niż prostą rozrywkę. Gra planszowa „Węże i drabiny” została przedstawiona jako problem psychologiczny. Jest w tym jakiś klucz do zrozumienia charakteru opowieści. Wchodząc po drabinie, zdobywa się punkty, aż wreszcie osiąga się zwycięstwo. Ale jednak natrafiając na liczne przeszkody (których symbolem są węże we wspomnianej planszówce), można odkryć rzeczy niezwykłe, przeczące zdrowemu rozsądkowi, przełomowe dla Miasto umarłych (1960), reż. John Llewellyn Moxeyang. The City of the Dead / amer. Horror Hotel Tytułowa mieścina to Whitewood w Nowej Anglii. Pod koniec siedemnastego wieku w czasie procesów w Salem spalono tu wiedźmę, co zostało pokazane w prologu. Rzuciła ona klątwę na miasteczko. Zawarła umowę z lucyferem, zapewniając, że w zamian za życie wieczne będzie praktykować rytuał czarnej mszy. Akcja przenosi się do współczesności, gdzie wykładowca o twarzy Christophera Lee opowiada o czarnej magii. Jedna z jego studentek jest szczególnie zaintrygowana tematem i aby go zgłębić, przyjmuje propozycję profesora, by złożyć wizytę w owianym złą sławą Whitewood. Już droga do celu jest niezwykle niepokojąca. Tajemnicza mgła i wyłaniający się z niej autostopowicz zwiastują coraz bliższe królestwo ciemności, z którego nie ma powrotu. W piwnicy mrocznego hotelu mają miejsce przerażające rytuały. To miejsce pełni podobną funkcję, co motel Normana Batesa w Psychozie. Nad samotną bohaterką ciąży fatum – aby akcja ruszyła do przodu, autorzy muszą poświęcić młodą podjął się telewizyjny rzemieślnik John Llewellyn Moxey, którego nazwisko mogą kojarzyć fani starych seriali kryminalnych. Opowieść na papierze stworzył George Baxt, autor książkowych kryminałów, o nowojorskim detektywie Pharaonie Love, czarnym geju. Najważniejszym „duchem produkcji” był jednak Milton Subotsky, współautor i współproducent, który zrealizował ten film pod szyldem kompanii Vulcan, szybko przemianowanej potem na Amicus Productions, specjalizującej się w antologiach grozy. Ale już w tym wczesnym filmie osiągnięto wiele, by usatysfakcjonować miłośników opowieści z dreszczykiem. Nastrój jest kapitalnie budowany przez czarno-białe zdjęcia Desmonda Dickinsona, ale także i muzykę Douglasa Gamleya. Użycie chórków podczas finałowej ceremonii sprawdziło się doskonale. Finał to zresztą czyste (i skuteczne) szaleństwo – jasne jest, że coś takiego powinno się odbić szerokim echem, a nie marnować się w zakurzonej szafie ze Noc orła (1962), reż. Sidney Hayersang. Night of the Eagle / amer. Burn, Witch, BurnWspomniany wyżej pisarz George Baxt współtworzył także Noc orła na podstawie powieści Fritza Leibera Conjure Wife (1943). Nad tekstem pracowali również Charles Beaumont i Richard Matheson, dwaj mistrzowie horroru, znani chociażby ze Strefy mroku, filmów Rogera Cormana i serii utworów literackich. Oryginalny tytuł filmu Sidneya Hayersa miał zapewne wskazywać na pokrewieństwo z Nocą demona, ale w Stanach został zmieniony na Burn, Witch, Burn, aby nie mylił się z Nocą iguany. Centralne miejsce w fabule zajmuje relacja pomiędzy mężem i żoną. On jest szanowanym profesorem psychologii, wykładającym na uczelni, ona wydaje się normalną gospodynią domową. Pewnego dnia po prelekcji na temat przesądów i magii, facet powraca do domu i dowiaduje się, że żona porozmieszczała w całym mieszkaniu liczne amulety mające chronić jej rodzinę. Podejmuje stanowczą męską decyzję, by spalić te wszystkie magiczne rekwizyty. Nie podejrzewa, że ta decyzja sprowadzi na niego i żonę ogromne tu nie tylko świetną szkołę brytyjskiego horroru z wzorowo wykreowanym klimatem, ale też pierwszorzędny popis gry aktorskiej. Szczególnie Janet Blair w roli żony jest znakomita. Jej partner Peter Wyngarde stara się jak może i trudno mu cokolwiek zarzucić, ale gdy dociera do widza informacja, że tę postać miał zagrać Peter Cushing, to można odczuć ogromne rozczarowanie (Cushing odrzucił rolę na rzecz występu w przygodowym Kapitanie Cleggu). Omawiana produkcja to dzieło nie tylko nastrojowe, ale i dość dynamiczne. Reżyser Sidney Hayers i operator Reginald H. Wyer doskonale inscenizują poszczególne sceny, tworząc efektowną współczesną baśń o magii wkraczającej do małego, na pozór zwyczajnego, miasteczka. Tytułowy orzeł to posąg na szczycie fasady uniwersytetu. Wyczuwa się, że jest – podobnie jak czarny kot należący do głównych bohaterów – zwiastunem nadchodzącej fali nieszczęść.
38-latek był przekonany, że uda mu się zrealizować plan. Uzbrojony włamał się do sklepu w Konotopie. Jego celem stał się sejf z utargiem. Efekt? Mężczyzna odpowie za szereg przestępstw.
Lubicie się bać i poszukujecie dobrego horroru, a przy okazji nic nie przeraża was bardziej niż lalki? Przedstawiamy zestawienie 9 najlepszych horrorów o lalkach. Ludzie boją się różnych rzeczy. Jedni boją się ciemności, inni pająków, a jeszcze inni wysokości. Zdarzają się również lęki przed określonymi przedmiotami czy osobnikami, jak strach przed klaunami czy lalkami. Które horrory o lalkach uznaliśmy za najlepsze?Najlepsze horrory o lalkachLalki mają to do siebie, że mogą być albo piękne albo przerażające. Dziś skupimy się na tych drugich, prezentując 9 najlepszych horrorów o lalkach. 1. seria "Laleczka Chucky" (1988-2017), reż. Tom Holland, John Lafia, Jack Bender, Ronny Yu, Don ManciniJedna z najbardziej kultowych serii grozy w historii. Wszystko zaczyna się gdy kilkuletni Andy otrzymuje w prezencie urodzinowym lalkę o imieniu Chucky. Nie wie jednak, że jego nowy przyjaciel nawiedzony został przez seryjnego mordercę. Seria na przestrzeni lat przeszła sporą ewolucję, zmieniając się w pewnym momencie w bezczelną parodię samej siebie. W 2019 roku "Laleczka Chucky" doczeka się rebootu oraz serialowego "Martwa cisza" (2007), reż. James WanGłównym bohaterem horroru jest Jamie Ashen, którego żona została brutalnie zamordowana. By rozwiązać zagadkę jej śmierci mężczyzna udaje się do rodzinnego miasteczka, w którym miejscowa ludność żyje legendami i zabobonami o złej brzuchomówczyni i jej lalkach. Jednym z głównych motywów tego horroru jest obsesyjna próba stworzenia lalki idealnej, co okazuje się być tragiczne w też: >> Opętana lalka Robert inspiracją dla Chucky'ego i Annabelle > "Annabelle 3": poznaliśmy tytuł i datę premiery > Staruszka z lalką bez oczu grasuje w lesie w Warszawie [WIDEO] > Niskobudżetowy horror "Anna" to plagiat "Annabelle"? > Meksykańska wyspa lalek – miejsce jak z koszmaru <<
Read 7 Lora from the story Manipulatorka Tom III [Zakończone] by Dramomaniaczka with 784 reads. dladorosłych, uległość, pan. Wysiadam z taksówki w centrum Wars
Policjanci z Lublina zatrzymali dwóch mężczyzn, którzy w jednym z kościołów zakłócili porządek nabożeństwa. 19-latek i jego o rok starszy kolega zaczęli palić papierosy, pić alkohol oraz głośno wulgarnie się wyrażali. Na koniec oddali mocz na z Liblina zatrzymali dwóch mężczyznŹródło: KMP LublinDo zdarzenia doszło na terenie jednej z lubelskich parafii w ostatni piątek rano. W trakcie mszy do kościoła weszło dwóch młodych mężczyzn, którzy usiedli w ławce. Od samego początku zachowywali się hałaśliwie i używali słów i 20-latek w pewnym momencie zaczęli palić papierosy i pić alkohol. Wtedy zainterweniował ksiądz. Mężczyźni jednak nie chcieli wyjść z kościoła. Dopiero kiedy zareagowali inni wierni, postanowili wyjść. Tam oddali mocz na stojący na placu byli pijaniW sprawie zawiadomiono policję. Funkcjonariusze, kiedy przyjechali na miejsce zatrzymali obu mężczyzn. Jak się okazało, obaj byli kompletnie pijani. Jeden z nich miał 3 promile alkoholu w organizmie, a drugi ponad 2. KMP Lublin Policjanci z Liblina zatrzymali dwóch mężczyznŹródło: KMP LublinSprawcy usłyszeli zarzuty złośliwego przeszkadzania w wykonywaniu aktów religijnych i obrazy uczuć religijnych. Jeden z nich tłumaczył się, że krzyż pomylił ze ścianą. Obu grozi do 2 lat część artykułu pod materiałem wideoUpał będzie zabijał. "200 proc. wzrost śmiertelności"Oceń jakość naszego artykułu:Twoja opinia pozwala nam tworzyć lepsze treści.
Pobierz to darmowe Zdjęcie dotyczące Moda Młody Mężczyzna W Białej Koszuli Trzyma Czarną Kurtkę Na ścianie Z Kontrastowymi Cieniami i odkryj ponad 1 Miliona profesjonalnych zdjęć stockowych na Freepik. #freepik #zdjęcie #przystojnyfacet #portret #mężczyznaW halloweenowy wieczór jedni lubią przebieranki i zabawę ze znajomymi, inni wolą zakopać się pod kocem i czerpać przyjemność z własnego strachu, oglądając dobry horror. Jeśli jesteś zwolennikiem mocnych filmowych wrażeń, przeczytaj nasze zestawienie trzynastu najlepszych dreszczowców, które każdy musi choć raz w życiu zobaczyć. I przeżyć. Szósty zmysł Niezwykła opowieść o chłopczyku, który potrafi komunikować się ze zmarłymi. Ten nadprzyrodzony dar zmienia jego życie w koszmar, z którego próbuje go wyciągnąć uzdolniony psycholog dziecięcy (Bruce Willis). Więcej napisać nie mogę, by nie zepsuć nikomu wrażeń. To z pewnością film, który najbardziej emocjonuje za pierwszym razem. Później, znając jego tajemnicę, nie ma się już takiej przyjemności oglądania. Jeśli zatem nigdy nie widziałeś Szóstego zmysłu, zapnij pasy i przygotuj się na wielkie emocje. American Horror Story To nie pojedynczy film, a serial - na dodatek zbudowany tak, że każdy sezon to oddzielna opowieść. Pierwsza z nich to historia nawiedzonego w domu, słynącego z krótkiej oczekiwanej długości życia swoich lokatorów. Akcja drugiego sezonu toczy się w szpitalu psychiatrycznym, trzeci zaś dotyczy losów sabatu czarownic z amerykańskiego Południa. Dlaczego warto poświęcić kilkanaście godzin życia na American Horror Story? Bo to po prostu dobry dreszczowiec z mnóstwem krwi, zwrotów akcji i zjawisk nadprzyrodzonych. Wisienką na torcie jest tu kapitalna obsada, z fenomenalnymi Jessicą Lange i Frances Conroy na czele, które pojawiają się we wszystkich sezonach. Ghost Adventures Jedyny w zestawieniu serial dokumentalny. Ghost Adventures to zespół amerykańskich łowców duchów, założony przez pochodzących z Las Vegas Zaka Bagansa, Aarona Goodwina i Nicka Groffa, do których dołączyli później technicy audio-video Jay Wasley oraz Billy Toley. Ekipa odwiedza najbardziej nawiedzone budynki w USA i Europie i spędza w nich całą noc w zupełnym zamknięciu, by zbierać wiarygodne dowody na istnienie życia pozagrobowego. To, co odróżnia Ghost Adventures od innych grup pasjonatów, to stosowanie całej gamy wyrafinowanych urządzeń, dzięki którym nawet najwięksi sceptycy tracą rezon. Upiorne głosy, cienie czy nawet całe widmowe sylwetki rejestrowane są za pomocą kamer termowizyjnych, detektorów ruchu i specjalnych skanerów dźwiękowych. Nie boisz się horrorów? Nie wierzysz w duchy? Obejrzyj kilka odcinków Ghost Adventures, a twoje życie zmieni się na zawsze. Inni Ten klimatyczny horror, podobnie jak Szósty zmysł, najlepiej ogląda się za pierwszym razem. Opowiada historię samotnej matki, mieszkającej w ogromnej rezydencji gdzieś na południu Anglii. Jej dzieci cierpią na straszną przypadłość - są uczulone na światło słoneczne. Rodzina wiedzie więc smutne życie wśród wiecznych ciemności pustych pokojów. Aż do czasu, gdy w progu pojawia się trójka osobliwych służących, a w domu zaczynają dziać się tajemnicze rzeczy… Zakończenie Innych zaskoczy każdego! Lśnienie Absolutna klasyka horroru w reżyserii Stanleya Kubricka i na podstawie książki Stevena Kinga. Znakomite studium obłędu, w jaki wpada główny bohater - pisarz (Jack Nicholson) - zamieszkujący wraz z rodziną opuszczony zimą górski hotel Overlook. Warto zobaczyć ze względu na intrygującą fabułę, doskonałą grę aktorską i kunszt reżyserski Kubricka, który potrafił wyciągnąć wszystko, co najlepsze z przeciętnego dzieła Kinga. Smętarz dla zwierzaków Druga w zestawieniu adaptacja prozy Stevena Kinga. Film opiera się na powszechnym w amerykańskiej popkulturze lęku przed indiańskimi klątwami. Tytułowy zwierzęcy cmentarz leży niedaleko domu, do którego właśnie wprowadziła się nowa rodzina. Gdy niedługo później pod kołami auta ginie ukochany kotek, bohaterowie filmu postanawiają pochować go na tajemniczej nekropolii, mimo krążących opowieści o tym, że jest to ziemia przeklęta przez rdzennych mieszkańców Ameryki. Co dalej? Przekonajcie się sami. Jeździec bez głowy Na liście nie może zabraknąć Tima Burtona, reżysera, który wprost uwielbia czarny humor, makabrę i klimaty grozy. Jeździec bez głowy to zdecydowanie najmroczniejsze dzieło Burtona, który wcześniej łagodził swoje filmy odrobiną groteski - jak w Soku z żuka czy Edwardzie Nożycorękim. Tu opowiada historię amerykańskiej wioski Sleepy Hollow, do której trafia nowojorski policjant Ichabod Crane, racjonalista, sceptyk i pasjonat postępu naukowego (XIX wiek). Nawiedzający wioskę tytułowy jeździec szybko wybija mu z głowy dotychczasowe przekonania. Film trzeba obejrzeć przede wszystkim ze względu na gęstą atmosferę, która u każdego widza, nawet najtwardszego, wywoła gęsią skórkę. The Ring: Krąg Japoński horror, który sprawił, że miliony ludzi na całym świecie czują się nieswojo, zasypiając w pokoju z wyłączonym telewizorem. Fabuła opowiada o tajemniczej kasecie wideo, po obejrzeniu której do każdego widza dzwoni telefon zapowiadający jego rychłą śmierć. Klątwa zbiera kolejne ofiary, a dziennikarce badającej sprawę kasety zostaje coraz mniej czasu na rozwikłanie zagadki... Sierociniec Do dawnego sierocińca gdzieś w Hiszpanii wprowadza się wraz z rodziną Laura, jego dawna lokatorka, chcąc prowadzić w nim ośrodek dla niepełnosprawnych dzieci. Wszystko się komplikuje, gdy jej adoptowany synek, Simon, zaczyna zachowywać się osobliwie, znajdując sobie niewidzialnych przyjaciół. Po nitce do kłębka bohaterka odkrywa szokującą prawdę ze swojej przeszłości, silnie powiązanej z mrocznym budynkiem sierocińca... Blair Witch Project Film, który zdobył sławę dzięki nietypowej formie realizacji. To paradokument, czyli fikcyjny obraz udający zapis prawdziwych wydarzeń. Trójka młodych ludzi postanawia udać się do lasów w pobliżu miejscowości Burkittsville, by przekonać się, czy historie o straszliwej wiedźmie nawiedzającej te okolice są prawdziwe. Blair Witch Project jest warty obejrzenia przede wszystkim ze względu na potężną iluzję realizmu, zachowaną do samego, szokującego, zakończenia. Dziecko Rosemary Jeden z najlepszych filmów Romana Polańskiego, mroczna i hipnotyczna opowieść o małżeństwie, którego sąsiedzi okazują się wpływowymi członkami sekty satanistów. Kobietę - tytułową Rosemary - notorycznie nawiedzają przerażające koszmary, a w jej otoczeniu dzieją się dziwne rzeczy. Gdy niespodziewanie zachodzi w ciążę, zaczyna rozumieć, kto tak naprawdę jest ojcem jej nienarodzonego dziecka… Mimo swoich lat Dziecko Rosemary potrafi przerazić każdego. Pandorum Z pełnej czcicieli szatana Ziemi przenosimy się w przestrzeń kosmiczną, do klaustrofobicznego wnętrza statku Elysium. To istna Arka Noego, wysłana na odległą planetę przez przeczuwającą nadchodzącą globalną katastrofę ludzkość. Podczas lotu kilkoro członków załogi wybudza się z hibernacji, by odkryć, że zasilanie międzygwiezdnego wehikułu przestało działać, a na jego pokładzie pojawiły się agresywne istoty rodem z horrorów. Co tak naprawdę wydarzyło się na Elysium? Czy niedobitki ludzkości przetrwają walkę z nieznanym i założą nową cywilizację? Obejrzyj Pandorum, a poznasz wszystkie odpowiedzi. Ukryty wymiar (Event Horizon) Drugi w zestawieniu “kosmiczny horror”. Opowiada historię ekipy misji ratunkowej wysłanej w okolice Neptuna, skąd na Ziemię trafił sygnał z zaginionego przed laty statku Event Horizon. Wspomniany statek był wielką nadzieją ludzkości na eksplorację nieznanych rejonów kosmosu, gdyż wyposażono go w nowatorski napęd zakrzywiający czasoprzestrzeń. Niestety, okazało się, że - z niewyjaśnionych przyczyn - cała załoga zginęła w potworny sposób. Co się stało na pokładzie Event Horizon? Odpowiedź może cię, drogi czytelniku, mocno zaskoczyć...Posiadanie własnego domu może czasem nieźle dać po kieszeni. Kiedy coś się zepsuje, musisz albo sam wpaść na to, jak to naprawić, albo zapłacić komuś, żeby zrobił to za ciebie. Może zabrzmi to banalnie, ale czasem mały problem może przysporzyć niebotycznych kłopotów. Tak właśnie zdarzyło się w przypadku pewnej rodziny z Tennessee, kiedy w lecie […]
Plakaty na ścianę z kultowych horrorów Idealne dla fanów mocnych emocji Fani horroru to amatorzy mocnych wrażeń. Bo kto o zdrowym rozsądku i to na własne życzenie przywołuje potwory spod łóżka? Kto lubi się katować wizją ciemnych piwnic, armii trupów i psychopatów za oknem? Kto fantazjuje o żądnych zemsty duchach i krwawych polowaniach na niewinnych ludzi? Stephen King mawiał, że na cienie trzeba uważać, bo inaczej mogą im wyrosnąć zęby. O ironio, najwierniejsi jego czytelnicy wcale się tego nie boją. Najlepiej czują się właśnie w otoczeniu Ty? Jesteś fanem horrorów? Zatem dobrze wiesz, o czym mowa. Ulubione horrory są dla Ciebie niemal jak religia, a filmowy plakat to najprostszy sposób, by tę wiarę wyznać całemu światu. Powieś go na ścianie i dołącz do szajki takich samych wariatów jak Ty. Tych, którzy za pomocą filmów przywołują filmowy to manifestacjaEstetyka horroru pęka w szwach od mrocznych symboli – począwszy od upiornej głowy monstrum Frankensteina, poprzez pasiasty sweter Freddy’ego Krugera, na kuszy Daryla z „Walking Dead” kończąc. Symbole, bohaterowie, gadżety, wątki - cała ta szalona mitologia to obiekt masowej celebracji i kultu. Nic dziwnego, że filmowe horrory doskonale prezentują się na ścianach. Nie tylko dodają wnętrzu klimatu niesamowitości, ale również stanowią coś na kształt manifestu właściciela – jego pasji, gustu i fascynacji. Od kultowych horrorów po popularne serialeW naszym sklepie oferujemy Ci wyłącznie oficjalne, oryginalne plakaty filmowe. Wszystkie są doskonałej jakości, starannie drukowane na grubym papierze, wyraziste. Przekrój tytułów jest u nas bardzo szeroki. Znajdziesz tu zarówno plakaty oldschoolowych horrorów i wielkich hitów ery VHS, jak i propozycje bardziej współczesne, choćby postery popularnych seriali. Dla każdego coś miłego – niezależnie od wieku, upodobań i statusu w sklep schlebia gustom wyjadaczy horroru. To właśnie im proponujemy tytuły absolutnie kultowe: „Teksańskiej masakry piłą mechaniczną”, „Hellraisera”, „Doktora Jekylla i pana Hyde’a” czy starszą wersję „Martwego zła”. Wiernym fanom kina dawnych mistrzów, jak Kubrick, Ridley Scott (w szczytowej formie) czy niezrównany Hitchcock, z pewnością spodobają się klimatyczne postery do „Ptaków”, „Lśnienia” czy „Obcego”. Mają one dodatkowy urok – nie tylko świadczą o wysmakowanym guście wytrawnego melomana, ale dodają pomieszczeniom klimatu retro, niemal jak w starym kinie. Dzisiaj, w epoce fascynacji tym, co już minęło, stylistyka retro zawsze jest w również coś dla fanów kina lat 80-tych. To im z całą pewnością najbardziej spodobają się postery do „Koszmaru z ulicy Wiązów” czy do „Gremlinów”. Ten pierwszy to dość ekscentryczny, ale wybitnie trafiony pomysł na wystrój sypialni, zaś ten drugi - to nie tylko fajny gadżet, ale również świetny prezent dla każdej dziewczyny. Żadna przecież nie oprze się wdziękom słodkiego gratką dla horromaniaków są u nas grafiki serialowe. Szeroki wybór posterów do „The Walkind Dead” czy „American Horror Story” zadowoli nawet najbardziej obsesyjnych fanów obu tych serii, w tym niezrównane fanki Daryla Dixona. Coś dla siebie znajdą również widzowie „Ash vs Evil Dead”, „Preachera” czy „Superrnatual”, a także panie ze słabością do romantycznych wampirów. To im w pierwszej kolejności proponujemy cały szereg plakatów ze „Zmierzchu”. Filmowe teasery – niebanalna dekoracja mieszkaniaPlakaty filmowe to jeden z ciekawszych sposobów na udekorowanie mieszkania – w doskonały sposób przełamują nudę ścian i dodają wnętrzom niebanalnego klimatu. By uwypuklić ich kolor i charakter, warto oprawić je w ramę lub antyramę. U nas możesz zamówić wygodnie, tanio i bezproblemowo już oprawione hołd swoim idolomPlakat to nie tylko ciekawy gadżet, ale również sposób na wyrażenie swojej pasji i oddanie hołdu idolom – ulubionym twórcom, reżyserom, aktorom, postaciom. Za jednym plakatem kryje się więcej niż za przypadkową grafiką - masa filmowych przygód, ekscytujących fabuł, a także nieprzebrane znaczenia. Horrory to bowiem pożywka dla wyobraźni. Symbolizują całą gamę przeróżnych emocji – od strachu przed przyszłością, poprzez próbę okiełznania własnych lęków, aż po ucieczkę do innego świata. Za fasadą opowieści o duchach zawsze czają się całkiem realne nie jest więc błahą rozrywką, ale próbą wytłumaczenia sobie świata, oswajania go. To zaproszenie w głąb podświadomości, niemal filozofia. Wiedzieli o tym najwięksi twórcy– od Hitchcocka po Guillermo del Toro. Wiedzą o tym wszyscy, którzy obrazy ulubionych horrorów wieszają nad gadżet to świetny prezent!Wybierasz się na parapetówkę? Nie wiesz, co kupić siostrze na urodziny? Masz kumpla, który uwielbia filmy? Plakat to gadżet doskonały pomysł na prezent. Zamiast kolejnego kwiatka, beznamiętnej butelki wina czy mało praktycznego gadżetu, spraw swoim znajomym prezent z prawdziwego zdarzenia – oryginalny, widowiskowy i z sercem. Bo przecież każdy ogląda filmy! I niemal każdy ma swój ulubiony horror. Zapytaj o preferencje i gusta. Pomóż przyjaciołom odświeżyć pamięć. Porozmawiaj z nimi o filmach, a na końcu wybierz dla nich wymarzony motyw. Będą do naszego sklepu.
Pobierz ten film Mężczyzna W Rękawicach Roboczych Robi Dziurkę Z Dziurkaczem W Ścianie Przykręcając Listwę Przypodłogową Do Ściany W Pokoju Remont W Mieszkaniu Ręce Z Bliska teraz. Szukaj więcej w bibliotece wolnych od tantiem filmów stockowych iStock, obejmującej filmy Aktywni seniorzy, które można łatwo i szybko pobrać.
Bolesławieccy kryminalni zatrzymali poszukiwanego 29-letniego mieszkańca Miasta Ceramiki. – Mężczyzna był przekonany, że wymyślił plan doskonały, tworząc kryjówkę w swoim mieszkaniu, która była zasłonięta melbami kuchennymi i przedmiotami codziennego użytku – wyjaśnia asp. szt. Anna Kublik-Rościszewska, oficer prasowy Komendy Powiatowej Policji w Bolesławcu.
